کاربرد نقره در کیمیا و طب

مشخصات شیمیایی نقره چیست؟

نقره، عنصری شیمیایی است و یکی از فلزات سنگین به شمار می‌رود. رنگ این فلز، سفید متمایل به خاکستری است و از دیرباز توسط انسان به عنوان فلزی باارزش مورد استفاده قرار می‌گرفت. نقره به راحتی با گازهای گوگرددار واکنش نشان داده و رنگ آن تیره‌‌تر می‌شود. نقره، سخت‌تر از طلاست و بهترین رسانای الکتریکی شناخته شده توسط انسان است.

میزان چکش‌خواری نقره بسیار بالاست و به همین دلیل بیشتر مواقع به صورت آلیاژ به کار می‌رود. به طوری که نقره‌ای که در ساخت ظرف و یا جواهر استفاده می‌شود، ترکیبی از 5/92 درصد نقره و 5/7 درصد مس است. چگالی نقره بیشتر از آب است، به نحوی که هر متر مکعب از نقره، معادل 10500 کیلوگرم است. نقره، بیشتر به صورت سنگ معدن مورد استخراج قرار می‌گیرد، اما به صورت آزاد نیز در طبیعت یافت می‌شود.

کیمیاگران به دنبال چه بودند؟

در گذشته، نقره یکی از فلزات باارزش برای کیمیاگران محسوب می‌شد. تمام سعی کیمیاگران، تبدیل عناصر به طلا و نقره بود. در صنعت کیمیاگری به نقره، لونا (Luna) گفته می‌شود که به صورت هلالی که به سمت چپ متمایل است، نشان داده می‌شود.

آیا نقره باعث نجات فرماندهان اسکندر مقدونی از مرگ شد؟

نقره در آب به ندرت حل می‌شود، اما همین مقدار با تولید اکسیژن فعال و محلول کلوئیدی باعث ضد عفونی شدن آب می‌شود. در گذشته از نیترات نقره برای از بین بردن میکروب عامل سوزاک و از سولفانامید با ترکیب نقره برای پیشگیری از عفونت باکتریایی در سوختگی استفاده می‌شد.  

در افسانه‌ها آمده است که فرماندهان اسکندر مقدونی به واسطه خوردن آب در ظروف نقره‌ای از بیماری عفونی روده در امان ماندند، اما سربازان که در ظروف قلع به خوردن غذا می‌پرداختند، جان خود را از دست دادند. بعدها متوجه شدند که ظروف نقره‌ای عامل نجات فرماندهان اسکندر شده بود.