مقالات
ظروف نقره ای از چه زمانی در ایران ساخته شد؟
ژوئن
ظروف نقره ای از نخستین اشیا نقره ای بود که از هزاره چهارم قبل از میلاد یعنی زمان اکتشاف نقره در ایران، توسط صنعتگران وارد زندگی روزمره مردم شد.
با این حال ارزش نقره به قدری بالا بود که تنها پادشاهان و لشکریان توان خرید ظروف نقره‌ای را داشتند. در دوران باستان، ارزش نقره، بیشتر از طلا بود، اما به تدریج طلا، جایگاه فعلی خود را به دست آورد. به این ترتیب نقره در ساخت ظروف مورد استفاده قرار گرفت.
ظروف نقره ای در ایران
نخستین ظروف نقره ای یافت شده در ایران متعلق به تپه سیلک است. در دوره ساسانی، نقره کاری پیشرفت زیادی کرد و به همین دلیل، آثار نقره‌ای زیادی از این دوره به جای مانده است. پس از اسلام، با ایجاد محدودیت در ساخت ظروف نقره ای، صنعتگران به فلز برنج روی آوردند، اما رفته رفته مجددا این فلز جایگاه قبلی خود را به دست آورد. در قدیم، به صنعتگران نقره‌ساز، سیم‌ساز گفته می‌شد. از نیم قرن گذشته تا کنون، عبارت سیم‌ساز جای خود را به نقره‌ساز داد.
ظروف نقره ای به چه روشی ساخته می‌شود؟
اشیاء و ظروف نقره‌ای با چهار روش چکش‌کاری، خمکاری، ریخته‌گری و پرسکاری ساخته می‌شود:
چکش‌کاری
در روش چکش‌کاری، شیء مورد نظر را با استفاده از چکش گود می‌کنند تا شکل دلخواه خود را به دست آورد.
خمکاری
در روش خمکاری، ورق نقره‌ای را به وسیله یک میله، بر روی قالب مورد نظر می‌کشند تا شکل قالب را به خود بگیرد.
ریخته‌گری
در روش ریخته‌گری، ابتدا قالبی از جنس برنج یا آلومینیوم می‌سازند، به طوری که قالب مورد نظر به دو نیمه جدا از هم تقسیم می‌شود. سپس ماسه مرطوب را را در درون قالب می‌ریزند و نیمه دیگر آن را روی نیمه دیگر آن قرار می‌دهند. در ادامه، نقره مذاب را از شکاف، داخل قالب می‌ریزند و منتظر سفت شدن نقره مذاب می‌مانند.
پرسکاری
در روش پرسکاری، با استفاده از دستگاه پرس و قالب، نقره را به شکل دلخواه درمی‌آورند.
